۴۰

"برای ژولیت عزیزم،به بهانه ی پست قمارباز"  

آتشی نمی سوزاند "ابراهیم" را. 

و دریایی غرق نمی کند "موسی" را. 

کودکی، مادرش او را به دست موجهاى "نیل" می سپارد 

تا برسد به خانه ی فرعونِ تشنه به خونَش. 

دیگری را برادرانش به چاه مى اندازند 

سر از خانه ی عزیز مصر درمی آورد. 

مکر زلیخا زندانیش می کند 

اما عاقبت بر تخت ملک می نشیند.
 

ازاین "قِصَص" هنوز هم نیاموختی؟!
 

که اگر همه ی عالم قصد ضرر رساندن به تو را داشته باشند
 

و خدا نخواهد،نمی توانند. 

او که یگانه تکیه گاه من و توست!  

پس: 

به "تدبیرش" اعتماد کن 

به "حکمتش" دل بسپار 

به او "توکل" کن...