حکمت هایی از نهج البلاغه
سخن در بند توست تا آن را نگفته باشی و چون گفتی، تو در بند آنی؛ پس زبانت را نگه دار چنان که طلا و نقره ات را نگه می داری زیرا چه بسا سخنی که نعمتی را طرد یا نقمتی را جلب کرد.
آن چه را نمی دانی مگوی، بلکه همه ی آن چه را که می دانی نیز مگو.
خیری که در پی آن آتش باشد، خیر نخواهد بود و شری که در پی آن بهشت است شر نخواهد بودو هر نعمتی بی بهشت، ناچیز است و هر بلایی بی جهنم،عافیت.
بسا سخن که از حمله ی مسلحانه کارگرتر است.
در تربیت خویش، همین تو را بس که از آن چه بر دیگران نمی پسندی دوری کنی.
کسی که مصیبت های کوچک را بزرگ شمارد،خدا او را به مصیبت های بزرگ مبتلا خواهد کرد.
کسی که نفس خویش را گرامی دارد، شهوت ها برایش خوار می گردد.
هیچ کس شوخی بی جا نکند جز آن که مقداری از عقل خویش را از دست بدهد.
پاداش مجاهد شهید در راه خدا،از پاداش شخص عفیف پاک دامن که قدرت بر گناه دارد و آلوده نمی گردد، بزرگ تر نیست.
به بازماندگان دیگران نیکی کنید تا حرمت بازماندگان شما را نگه دارند.
از خدا بترس،هرچند اندک. و میان خود و خدا پرده ای قرار ده،هرچندی نازک.